Rolnik szuka żony
Dzisiaj rolniczka jest wulkanem energii – zawsze uśmiechnięta, służy dobrą radą i bez wątpienia można nazwać ją prawdziwą gospodynią, która zawsze przyjmuje gości z radością, a drzwi jej domu są otwarte dla wszystkich. W wolnym czasie przebywa z rodziną, jeździ na fitness, ogląda filmy romantyczne; uwielbia też tańczyć.
W związku najważniejsze jest dla niej to, aby wzajemnie się akceptować. Śmieje się, że do tej pory jej ideałem był wysoki, zadbany szatyn o ciemnej karnacji. Teraz jednak uważa, że to nie jest konieczny wymóg. Wierzy, że miłość może pojawić się nagle i wywrócić jej świat do góry nogami. Twierdzi, że życie zaczyna się po pięćdziesiątce i wiele pięknych chwil wciąż jest jeszcze przed nią. Czeka na opiekuńczego, dobrego mężczyznę, który będzie umiał ją zaskoczyć, zabierze na randkę, wypije z nią poranną kawę, a kiedy będzie miała zły dzień – przytuli i powie, że wszystko będzie dobrze.
Prowadzi gospodarstwo sadownicze położone na obrzeżach miasta. Niektóre drzewa sadził jeszcze jej dziadek, gdyż jest to ziemia przekazywana z pokolenia na pokolenie. W pracy pomaga jej siostra, która zajmuje się sprzedażą owoców. W ich sadzie rosną nie tylko jabłonie, ale także grusze, wiśnie, czereśnie, śliwy, brzoskwinie i morele. Dodatkowo Beata pracuje jako fizjoterapeutka, dojeżdża do przychodni i pobliskiego szpitala, gdzie rehabilituje pacjentów po urazach. Jest szczera, bezpośrednia i ma wielkie serce. Działa w wolontariacie, jest odważna i zawsze wytrwale dąży do wyznaczonych celów.
Nie była jeszcze w poważnym związku, ale czuje, że to już najwyższy czas. Nie boi się wyrazić swojego zdania i to samo ceni u mężczyzn. Zwraca uwagę na uśmiech i oczy, ale przede wszystkim liczy się dla niej inteligencja. Nie zaakceptowałaby zaborczości, przesadnej zazdrości, palenia papierosów i cwaniactwa. Znajomi od dawna podpowiadali jej, że powinna zgłosić się do programu, ale dopiero w tym roku zdecydowała się na ten krok.
23-letnia Wiktoria z Pomorza to absolwentka Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie (oczywiście kierunku rolnictwo). Posiada 25-hekatowe gospodarstwo, które uprawia z rodzicami, a samo rolnictwo to nie tylko jej zawód, lecz również i pasja.
Sebastian ma 44 lata i jest kawalerem. Prowadzi około 100-hektarowe gospodarstwo na Pomorzu, które przejął w wieku 22 lat, gdy stracił swojego tatę. W pracę wkłada całe serce, ale przyznaje, że z powodu przejęcia wszystkich obowiązków w gospodarstwie w tak młodym wieku umknęły mu najlepsze lata życia.
Rafał ma 32 lata i prowadzi gospodarstwo w województwie mazowieckim, gdzie zajmuje się uprawą papryki i zboża. Ukończył szkołę gastronomiczną, ale zdecydował się wrócić do rodzinnego domu i zająć się tym, co rozpoczęli jego rodzice. W pierwszym roku postawił dwadzieścia jeden tuneli, dzisiaj ma ich już prawie sto.